Lanet Olsun Evans

Bazen sebepsiz yere müthiş bir agresyon içinde buluyorum kendimi. Dişlerimi gıcırdatıyorum. Parçalamak istiyorum bir şeyleri. ''Manyak lan bu'' demeyin, arada olur insana. Az evvel yine hasta düşünceler içinde çırpınıp sadist hayaller kurduğum o anlardan birine tutulunca, deli gibi Brazzaville dinlemek istedim. Biliyordum, sakinleştiriyordu. Açtım hemen Aquamarine, The Sun, Clouds in Camarillo derken sıra sıra dinledim, hakkaten de bir güzel rahatladım. Sonra döndüm bakayım ne yapıyormuş çocuklar diye. Bir de ne göreyim. Resmi sitede David Brown imzalı bir mektup. Grubu dağıtmışlar. 1 ay olmuş. Şok. Ölmüşler ağlayanları yok. Bir süre dinlemeyip, sonra aniden içten gelen büyük bir istekle sarılıp, ''Oh be seviyorum bu adamları, bir daha aksatmıyım ben bunları '' demenin hemen ardından böyle bir haber almak iyice sarsıyor. Güzel olan şeyleri hep dağıtın zaten.

David Brown bundan sonra solo çalışmalarına devam edecekmiş. Et anasını satayım. O aralarda tatlı tatlı Rusça konuşan abimiz ne olacak, ha peki o ne olacak. Neyse, geriye Brazzaville etiketiyle bıraktıkları 6 albümleri kaldı. Aklımda 5 ay önce izlediğimiz konserleri. Bilsek öyle mi izlerdik. Son sözlerim bir dosta. Cemcim yeni haberin oluyorsa geçmiş olsun. Haberin vardı da bana söylemediysen de alacağın olsun.