Hey 15 li 15 li

Dün kendi kendime düşündüm :" Acaba 15 yaşında ne yapıyordum? "diye. 15 yaşında Lise 1 e gidiyordum. Hayata dair hiç bir fikrim yoktu. (Hoş şimdi de çok fazla yok ya) Pek fazla düşünmüyor pek fazla bir şey hedeflemiyordum. Çevremdeki 5-10 insanla dalga geçip diğer 5-10 insan arasında yükselmek ve yine 5-10 insan tarafından dalga geçilmeden bir günümü tamamlamaktı en büyük hedefim. Peki bütün bunlar nereden aklıma geldi. Bunları düşünmemi sağlayan şey devletimizin yegane kanalı TRT 3 tü.

Bir zamanlar (hatta hala) yüzme sporuyla ilgilendiğimden mütevellit havuz ve su gördüm mü (Senkronize Yüzme hariç )genelde oturur izlerim. TV de 10 m platform dalışı vardı. İzlerken yarışmacılardan birinin Thomas Daley olduğunu öğrendim. Tom Daley i geçen sene Pekin den önce NTV de bir programda izlemiştim. Pekin de yarışacak en küçük sporculardan biriydi. O zaman henüz 14 yaşındaydı. Pekin'de 7. olmuştu. Dün ise 1. (yazıyla birinci) Evet henüz 15 yaşında Dünya Şampiyonu. Ne diyelim bazısı yetenekli ve doğuştan şanslı (Amerikanca bir deyimle bir winner) olarak doğuyor galiba. Çünkü dünkü yarışmada son 2 atlayışa kadar Thomas Daley 4. sıradaydı. Fakat son atlayışta rakiplerinin çok kötü , kendisinin de inanılmaz performansı sayesinde kaptı altın madalyayı.

Tekrar düşünmeye daldım, o 15 yaşındaki halimi.Ve bundan 5-6 yıl sonraki halimi de... Elbette Dünya Şampiyonu olamayacaktım ki zaten gerekmiyor da.Bana gereken tek şey düşünmek ve düşündüklerim üstünde çabalamaktı. Bize verilenlere gerçekten değer vererek, onların sıradan görüntüsünün altında yatanlara,temellerine inerek çabalamak... İşte gerekli olan buydu. (Tıpkı dünkü yazısında Ece Temelkuran'ın dediği gibi...)

Bunu yapmadığımız sürece 15 yaşındaki şampiyonlara gıpta ederek ve bize hiç şans verilmediğini düşünerek ömrümüzü bitireceğiz. " Benim imkanım olsaydı değil 15, 10 yaşımda şampiyon olurdum ben" demeyi sürdürerek... Tom Daley 'e tekrar tebrikler...