Hello Darkness My Old Friend

Dün ksp ile sinemaya gidelim dedik. Filmlere baktık önce ne var ne yok diye. Elemememizi yaptıktan sonra Gran Torino veya Watchmen'den birine gitmeye karar verdik. Sonra da Gran Torino'da her ne kadar Clint Baba gibi bi adam olsa da konusu sürekli tekrar eden ailesini kaybetmiş, emekli asker olaylarına girmeyelim dedik ve Watchmen'de karar kıldık. Ha bir de tabi Marvel abi bu ne yapsa izliceksin sorgusuz sualsiz de dedik Watchmen seçimizi yaparken.

Filmin ilk yarısı pek heyecanlı ve güzel değildi. Ama bunun asıl filmin esas kısmının ikinci yarıya saklanıp ilk yarıya bişey kalmamasından ziyade yanımda oturan ve sürekli öpüşen çiftti. Bir yandan acayip karizma ve hasta olunacak Rorschach'ın sesi gelirken diğer taraftan sürekli mucccks muccccks sesleri kulağımı tırmalıyordu resmen. Bu arada filmin müzikleri de bilindik ve güzeldi, onu da belirteyim yeri gelmişken. Başlıkta da ordam esinlendim zaten.

İkinci yarının başında artık mucckksss sesleri duymam inşallah diye yerimizi aldığımızda çiftimiz salonu terketti ve ikinci yarıyı pas geçtiler. Tam o sırada ksp'a dönüp vay anasını adamlar filmi bırakıp gitti demek ki sanata saygı da kalmadı dedim. O sırada salonun ışıkları söndü biz de Hello Darkness My Old Friend diye sinemaya odaklandık yeniden. Bu gibi olayları sedürt'le hayata geçirmeyi planladığımız Kızılcık Sopalı Adam'ın maceralarında daha derin bir şekilde irdeleyeşeceğiz yakında. Çalışmalarımız devam ediyor.

Watchmen'le ilgili olarak da birkaç bişey söylemek gerekirse Marvel yapıyosa izliceksin abi dememiz yeterli olsa da filmi beğendik. Rorschach'a hasta olduk, Silk Spectre II'ye bittik, Dr. Manhattan'a da verdik veriştirdik.