Bazen datca gunlerini ozluyorum. Cilginca falan eglenmemistik , dunyanin en huzurlu ailesi falan da degildik. Orta sinifin kucuk zevkleriyle idare etmeye calisiyorduk. Hani o ismi karayla baslayan plaja gittigimizde orta ustunun sozde buyuk zevkleriyle duzenledikleri
O yarismalari hatirliyorum da , evet itiraf etmeliym kiskanmistim. Onlar gibi olmak istemistim. Onlardan biri.. Ailemin de oyle olmasini istemistim . Senin de. Hani derler ya, havali. Simdi bakinca komik geliyor , orada yine de seninle ki yasimiz o zaman da epey rahatsiz edici boyutlardaydi o aptal kumdan kaleyi yaparim. Onlardan biri olsam da eglenirsim yalan yok, ama boylesi daha naif. Biz hep naif olmaya calistik, hic bir zaman azami seyle istemedik hayatta , acikcasi ben nasil istenilecegini bile bilmiyordum ki belki hala bilmiyorum. Ne ailemden cok ilginc bi sey istedim ne de kendimden. Hayatta bircok seyi ailemin yonlendirmesiyle bazi seyleri cevre baskisiyla sectim . Ama her zaman kendi secimimmis gibi davrandim ve oyle hissettim. Bazi seyleri kendim de sectim yalan degil.
Hakkimda senin de bilmedigin seyler var . Annem babam zaten cok az taniyar beni ama bence bundan mutlular. Onlarin mutlulugunu bozmaya da niyetim yok. Butun diger benlerden hoslanacaklarindan emin degilim. Kimse de katlanmak zorunda degil , o yuzden herkese belirli oranlarda vermem lazim. Bu dizeleri yazarken yine yoldayim ve yine kasette haluk levent caliyor. Daglara kustum ali.. Butun bu gecen yillar boyunca ne kadar da cok sey degisti. Korkutmuyor beni ama tuhaf. Cok az zorluk yasayarak geldim , sense farkliydin. Su an hala zorluk yasayan sensin hala dertsiz olan benim. Acaba boyle bir karma mi var gercekten . Sadece kader demek cok mu basit. Butun bunlar bittiginde yine gidecek miyiz datca ya , yine calacak mi haluk levent. Yoksa biz de mi voleybol oynayacagiz digerleriyle . Mal gibi dubaya kadar yuzup donmek yerine orada iki kizla tanisabilecek miyiz. En azindan deneyecek miyiz . Yoksa yine mi girisicez harfiyat kum isine. Kelimize gobegimize aldirmadan . Hicbir sey degistirmeyecek bazi seyleri , cok ufak nuandlar degistirecek bazi seyleri. Hayat gercekten kisa , bunu bilerek yasayan cok az insan var . Onlardan biri olmak uzere..
O yarismalari hatirliyorum da , evet itiraf etmeliym kiskanmistim. Onlar gibi olmak istemistim. Onlardan biri.. Ailemin de oyle olmasini istemistim . Senin de. Hani derler ya, havali. Simdi bakinca komik geliyor , orada yine de seninle ki yasimiz o zaman da epey rahatsiz edici boyutlardaydi o aptal kumdan kaleyi yaparim. Onlardan biri olsam da eglenirsim yalan yok, ama boylesi daha naif. Biz hep naif olmaya calistik, hic bir zaman azami seyle istemedik hayatta , acikcasi ben nasil istenilecegini bile bilmiyordum ki belki hala bilmiyorum. Ne ailemden cok ilginc bi sey istedim ne de kendimden. Hayatta bircok seyi ailemin yonlendirmesiyle bazi seyleri cevre baskisiyla sectim . Ama her zaman kendi secimimmis gibi davrandim ve oyle hissettim. Bazi seyleri kendim de sectim yalan degil.
Hakkimda senin de bilmedigin seyler var . Annem babam zaten cok az taniyar beni ama bence bundan mutlular. Onlarin mutlulugunu bozmaya da niyetim yok. Butun diger benlerden hoslanacaklarindan emin degilim. Kimse de katlanmak zorunda degil , o yuzden herkese belirli oranlarda vermem lazim. Bu dizeleri yazarken yine yoldayim ve yine kasette haluk levent caliyor. Daglara kustum ali.. Butun bu gecen yillar boyunca ne kadar da cok sey degisti. Korkutmuyor beni ama tuhaf. Cok az zorluk yasayarak geldim , sense farkliydin. Su an hala zorluk yasayan sensin hala dertsiz olan benim. Acaba boyle bir karma mi var gercekten . Sadece kader demek cok mu basit. Butun bunlar bittiginde yine gidecek miyiz datca ya , yine calacak mi haluk levent. Yoksa biz de mi voleybol oynayacagiz digerleriyle . Mal gibi dubaya kadar yuzup donmek yerine orada iki kizla tanisabilecek miyiz. En azindan deneyecek miyiz . Yoksa yine mi girisicez harfiyat kum isine. Kelimize gobegimize aldirmadan . Hicbir sey degistirmeyecek bazi seyleri , cok ufak nuandlar degistirecek bazi seyleri. Hayat gercekten kisa , bunu bilerek yasayan cok az insan var . Onlardan biri olmak uzere..
1 yorum:
Geçen cemal paylaşmış bunu bu yazıya çok uygun bence
“Because we don't know when we will die, we get to think of life as an inexhaustible well. Yet everything happens only a certain number of times, and a very small number really. How many more times will you remember a certain afternoon of your childhood, an afternoon that is so deeply a part of your being that you can't even conceive of your life without it? Perhaps four, five times more, perhaps not even that. How many more times will you watch the full moon rise? Perhaps 20. And yet it all seems limitless.”
― Paul Bowles
u.k.
Yorum Gönder