Birkac gün önce buraya not etmistim 7 Pink Floydlar ve 2 Prenses`in Babylon`daki konserini. "Yaraya merhem olmaz belki; ama en azindan üfler." demistim. Kesinlikle cok hafife almisim. Birkac paragrafla konserin iceriginden bahsedeyim:
In the Flesh ile basladi, Another Brick in the Wall Part 2 ile devam etti. Daha sonra pesi sira Welcome to the Machine, Have a Cigar ve Fearless geldi ki gercekten tek bir notayi bile atlamadan orijinalinin aynisini caldilar. Konser gittikce güzellesiyordu. Sonra Dogs`a basladilar ki gayet iyi gidiyorlardi yine, Gilmour`in o muhtesem ilk solosu geldi. Bay Ç.`ye bu sarkinin finali ucurur bizi dedim. O anda olan oldu ve sarkinin 2. kismini calmadan Hey You` ya bagladilar. O an konserde tek üzüldügüm andi herhalde. Hem Dogs`u hem Hey You`yu severim; ama 2`sini yarim yarim birlestirince tadlari yarim kaldi. Bunlari düsünürken Shine On You Crazy Diamond`a girdiler ki düsünmeyi falan biraktim. Yine cok basarili caldilar. Saksafon da iyiydi; ama daha iyi olabilirdi gibi geldi bana. Böylece assolistini 2. yariya birakmanin disinda Wish You Were Here`a saygi durusu yapilmisti ilk yarida. 10 dakika ara verdiler. Halimizden memnun bir sekilde Bay Ç. ile konusurken " Bire bir cakma dedikleri bu olsa gerek." dedi. "Herhalde" dedim, oysa 2. yarida bizi neyin bekledigini ikimiz de bilmiyorduk ve simdi düsününce yorum yapmak icin cok erkendi.
2. yariya yanlis hatirlamiyorsam Breathe ile girildi. Zaten arkadaki ekranda Dark Side of the Moon`un kapagini görünce bu yarinin cok can yakacagi anlasildi. Hakikaten de öyle oldu. Time, Money, Us and Them, Brain Damage, Eclipse calindi. Time haricinde hepsi, söz gelimi olsun diye söylemiyorum, müthis yorumlandi. Belli ki cok calisilmis bu sarkilara. Arka arkaya baglayarak albümdeki o sahane bütünlügü yakalamayi bildiler. Ayni anda arkada dönen klipte de ayin yavas yavas günesin önünü kapatisini izlemek cok keyifliydi. Bu arada Great Gig in the Sky calindi ki 3 ay kadar önce vefat eden Richard Wright`a saygi durusuydu o da. Arkadaki ekranda onunla ilgili bir klip dönüyordu o esnada. Pigs on the Wing caldilar ki hosuma gitmedi, cünkü 5 sarkilik Animals albümünden daha fazla calmayacaklarinin isaretiydi bu bir yerde. Oysa Pigs`i dinlemek icin can atiyordum ben. Sonra yeniden konserin basinda 3 parca calip tadini damagimizda biraktiklari The Wall`a döndük. Mother`i caldilar ki yarim birakilan daha dogrusu kisaltilan sarkilardan biri de oydu. Yine Young Lust, Run Like Hell, Comfortably Numb`i caldilar. Comfortably Numb zannederim gecenin en iyi performansiydi. The Wall`un arasinda Wish You Were Here`i patlattilar ki hemen herkes birlikte söyledi, güzel bir andi.
Zannederim Comfortably Numb`in sonuyla birlikte iceri gittiler. Daha sonra bis icin geldiklerinde herkes sarki adi bagiriyordu. Yanimdaki adamin agzindan Echoes adini duydum. Hakliydi, yapilabilecek en iyi secimi yapmisti, bütün gönlümle ona katildim. Ve Echoes`u caldilar. Tahminime göre yeni yeni calisiyorlar Echoes`u, daha iyi olabilirlerdi. Sira benim icin gecenin sürprizine gelmisti. Cok tanidik bir melodi basladi, saskinliktan ve beklememezlikten bir an idrak edemedim. Klavyenin tuslari adeta birbirini kovaliyordu. Bu Pigs`di. Sasirmistim, herkes de sasirmisti aslinda. Big Man Pig Man sözlerine eslik etmek ve yer yer domuz sesleri cikarmak büyük keyifti.
Sonuc itibariyle son zamanlarda hic olmadigi kadar keyifli bir aksam gecirdim. Kesinlikle kalkistiklari isin hakkini vermis cocuklar. Hic ummazdim ama yaraya merhem oldular. Pink Floyd dinlemekten keyif alan herkes muhakkak gidip izlemeli, dinlemeli.
2 yorum:
bende o konserdeydim, hem de tek başıma...
tek başıma müzikal orgazm yaşadım.
high hopes'un repertuara eklenmesini talep ediyorum.
2 ay olmus bu yaziyi yazali nerdeyse. Bir daha okuyunca yine "ulan ne güzel geceydi" dedim simdi.
High Hopes cok yerinde bir hareket olur. En son Roll`da cikan ropörtajlarinda yeni sarkilar calistiklarini söylemisler. Belki Dib Sahne`de bir süpriz yaparlar. Ankara`da olaydik simdi ne giderdi.
Yorum Gönder