Kendimin Muhteşem İcadı

Öncelikle sizlerle çok kişisel bir sevincimi paylaşmak istiyorum. Ne zamandır para biriktiriyordum bir bas gitar almak için. En sonunda biriktirdiğim parayı harcamamayı başarıp beş telli bir bas gitar aldım. Şimdi böyle bas çaldığını belli ediyor, şöyle hava atıyor diye düşünmeyin. Öyle çok ahım şahım bi kariyerim yok çünkü. Lisedeyken iki tane konser vermiştik kendi okulumuzda hepsi o. Hatta ilk konserimden bahsedeyim size biraz. 

Lise 2ye başlamadan hemen önce gitar kursuna başlamıştım. İşte altı ay falan gitar çaldıktan sonra bir arkadaşımla çok pis gaza geldik konser verelim diye. O elektro gitar çalıyordu. Önce bir davulcu bulmamız lazımdı. Sınıfta davul alabilecek ekonomik güce sahip bir arkadaşa verdik gazı, "oğlum git davul kursuna, yakışır sana falan" diye. Zaten o da meyilliymiş davul çalmaya hemen başladı kursa. Yan sınıftan da bir bayan arkadaşımızı ilk stüdyo çalışmamız için çağırdık. İlk stüdyoya girdiğim gün benim aynı zamanda elime ilk kez bas gitar aldığım güne tekabül eder. Neyse vokalist arkadaşı pek sarmamış olacak ki gruba katılmayacağını açıkladı. Bizim davulcunun bir arkadaşı geldi sonra onun yerine vokale. Sadece bir ay vardı lisenin bahar şenliklerine. Ve daha önce deneyimi olan bir kişi bile yok grupta. Bir aylık bir davulcu, sıfır kilometre bir basçı, vokalisti tam hatırlamıyorum var mıydı deneyimi. Bir tek elektrocumuz iyiydi bizlere nazaran. Bir ayda ancak 5 şarkılık bir repertuar hazırlayabildik. Zaten amacımız bir bardan ayarlanıp bizim şeniklere getirilmiş grubun alt grubu olarak çıkmaktı. O beş şarkı da şunlardı: Cranberries - zombie(yeni grupların olmazsa olmazı), Kurban - yalan dostum, Şebnem Ferah - bu aşk fazla sana. Bir de megadeth'in 1000 times goodbye şarkısının girişini biz kapanış olarak çalacaktık. Ama sadece girişini. (4 şarkı etti ya, hatırlayamadım birini aklıma gelince edit gelecek buraya) Baktık repertuar çok az konsere çıkmadan önce üç beş tane sağlam arkadaşı ayarladık. Dedik ki "oğlum son şarkıyı çaldıktan sonra zombie zombie diye bağırın biz de bi daha çalalım". En iyi çaldığımız şarkıydı zira. Böyle tırt ama bir o kadar da amatör ruhlu bir gruptuk işte. Neyse çaldık şarkıları biz, sıra ayarladığımız adamların başlatacağı zombie tezahuratına geldi. Göz göze geldik adamlarla. Sonra bunlar bi başladı "yosma" diye bağırmaya. O zamanlar çok meşhurdu o şarkı bizim okulda. Mamafih bizim repertuarımızda yoktu. Bir anda ağır çekim moduna geçti hayat. Neyse ki bu adamlar sonra "durun durun" dediler. "şaka len şaka" dediler. "Zombie" diye bağırdılar. Biz de çaldık sonra bi daha. Böyle acıklı işte ilk konserimin hikayesi. Ama ertesi sene Metallica'lı, RHCP'lı güzel bir 90 dakikalık konsere imza attığımızı da söylemeden geçemiyciğim(reklamımızı da yaparım).

Neyse dostlar konu nerelere geldi. Şimdi ben bu bas gitarı aldım fakat para bittiğinden mütevellit amfisini alamadım. Amfisiz bas gitardan da don lastiği gibi ses çıkar sadece. Hiç keyif vermez. İşte bu gece çaresizlik içerisinde kıvranırken bir fikir geldi aklıma. Elime steteskopumu aldım. Kulaklıklarını taktım. Dayadım gitarın üzerine. Bir ses veriyor dostlar aklınız şaşar. Adeta amfi tadında. Bir yandan da mp3 çaları aldım elime. Şöyle internet kafelerde falan kulaklıklar olur  ya dj kulaklığı gibi onu taktım. Geçirdim onu da steteskop kulaklığı üzerine. Verdim müziği. Eşlik ettim şarkılara gitarımla. Mutluluktan ağlayayazdım. Amfi almaya parası yetmeyen genç arkadaşlarıma armağan ediyorum bu icadımı. Lakin steteskop nereden bulacağız derseniz bunlar hep soru işareti tabii.