Biri daha gitti.Syd de cok üzdü; ama Rick`in gidisi daha farkli.Onun gidisiyle Pink Floyd da gitti sanki.Hani bazi adamlar, bazi noktalar vardir, görünmezler belki; ama en kritik, en olmazsa olmaz parcadirlar, isin ruhudurlar.
Insan böyle büyük bir müzisyenin kaybiyla bir parca hüzünleniyor o ayri; ama bir de hepsini yeniden ayni sahnede görme ümidi, hatta canli izleme.. Hepsinin bitmesi.Belki bencillik, muhakkak bencillik.
Pink Floyd gitti Rick giderken, cünkü o müzigin tilsimi klavyenin o müthis ezgisindeydi. Shine on you crazy diamond`daki, Echoes`daki, Cluster One`daki o notalar, o ruha dokunuslar..Iste o görünmez ama en kritik noktalardi.
The final Cut i sevmedik biz.Sensiz olmuyordu.Belki de müzik de degildi sorun, senin olmayisini sevmedik iste Rick.Kimbilir belki de sadece isini yapmandi senin de sucun.Sessiz olman.
Alacagin olsun Roger Waters.
Huzur icinde yat büyük usta.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder